آقای صفایی در کتاب روش نقد ج 1 می گویند:
انسان یا در موقعیت سازندگی است یا نمایش،
در موقعیت اول،باید ابتدا نواقص و ایرادات خود وکارش را در نظر بگیرد
و پس از رفع آن ها اقدام کند.
مثل مسافری که می خواهد با ماشینش به مسافرت برود،
برای اینکه در راه نماند؛ می داند که باید عیب و ایرادات آن را برطرف کند(معاینه فنی انجام دهد).
در انجا راننده، خودش به دنبال ایرادات ماشین است ؛
چون می داند در غیر این صورت در راه خواهد ماند.
اما گاه همین راننده در مقام فروشنده ی ماشینش است ؛
سعی در پوشاندن عیب و ایرادات آن می کند
چرا که در موقعیت نمایش ماشینش می باشد.
اما ما انسانها آمده ایم که ساخته شویم؛ پس باید منتقدانه در خود بنگریم.